Nafija Serdarević*
Institut za kliničku biohemiju sa imunologijom, Klinički centar Univerziteta u Sarajevu; Univerzitet u Sarajevu-Fakultet zdravstvenih studija
*Dopisni autor: Nafija Serdarević, Institut za kliničku biohemiju sa imunologijom, Klinički centar Univerziteta u Sarajevu, Univerzitet u Sarajevu-Fakultet zdravstvenih studija, Sarajevo, Bosna i Hercegovina, email:nafija.serdarevic@fzs.unsa.ba
DOI: https://doi.org/10.17532/dzn.2023.003
Sažetak
Uvod: Biotin, vitamin H ili vitamin B7, je topiv u vodi i neophodan je za reakcije karboksilacije, glukoneogenezu i metabolizam aminokiselina. Preporučena doza za odrasle je 0,03-0,06 mg/dan. Terapija visokim dozama biotina medicinski je indicirana za urođene pogreške metabolizma (nedostatak biotinidaze) i određene oblike alopecije, obično u dozama 5-10 mg/dan. U kliničkom ispitivanju je primjena biotina u dozi od 300 mg/dan kao tretman za progresivnu multiplu sklerozu.
Materijal i metode: Streptavidin i manjim dijelom avidin nekovalentno se vežu za biotin s posebno jakim afinitetom, a trajnost te interakcije iskorištava se u laboratorijskim tehnikama kao što su western blot, protočna citometrija, imunohistokemija i imunohemijski testovi. Prema trenutačnim istraživanjima, poznato je da biotin uzrokuje interferencije u imunohemijskim testovima. Biotin ima sposobnost vezanja na različite molekule (biotinilacija) uz minimalne promjene u funkcionalnih ili antigenskih svojstava. Interferencije sa biotinom uključuju brojne imunohemijske testove kao što su proteini i steroidni hormoni, tumorski markeri, mikronutrijenti i lijekovi.
Rezultati: Biotin može lažno povećati ili smanjiti rezultate u kompetitivnome i nekompetitivnome “sendvič” imunohemijskom testu. Niža povećanja vrijednosti obično se čine manje značajnima u usporedbi s visokim odstupanjima kod povišenih koncentracija biotina, ali mogu biti od terapijske i dijagnostičke važnosti. Osobito za procjenu hormona štitnjače (T3, T4, fT3, fT4), steroidnih hormona (kortizol, progesteron, testosteron i estradiol) kao i vitamina B12 i folne kiseline u slučaju postojeće interferencije biotina teško će se razlikovati deficit, referentna vrijednost odnosno povećanje. Interferencija sa biotinom mogla bi se ukloniti sa serijskim razblaženjem uzorka, ponavljanjem analize na drugoj metodi koja ne koristi biotin, utvrđivanjem koncentracije biotina i uklanjanjem biotina prije nego što se uzorak testira.
Zaključak: Preporuka je da pacijent prestane sa terapijom biotina 3 dana prije uzorkovanja krvi odnosno 14 dana ako se koriste visoke doze biotina.
Ključne riječi: Interferencije; biotin; imunohemijski testovi